سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۹

هر چند دلم بیش کشد بار غمت

گویی که بود شیفته‌تر بر ستمت

گفتی کم من گیر نگیرد هرگز

آن دل که کم خویش گرفتست کمت