خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » صنایع الکمال » سفریات » رباعیات » شمارهٔ ۸۷

ای شهره شهر باده باروت خوشست

پیوسته هوای طاق ابروت خوشست

گر عیب کنی بچشم مست آهو را

عیبت نکنم چرا که آهوت خوشست