سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲

خواهم که به اندیشه و یارای درست

خود را به در اندازم ازین واقعه چست

کز مذهب این قوم ملالم بگرفت

هر یک زده دست عجز در شاخی سست