سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۸

هر باطل را که رهگذر بر گل ماست

تو پنداری که منزلش در دل ماست

آنجا که نهاد قبلهٔ مقبل ماست

درد ازل و عشق ابد حاصل ماست