واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۲

برخیز شب ای همای اوج اقبال

بگشا بهوای عشق جانان پر و بال

تاکی خوابی چو ماکیان ای نامرد!

کم نیستی از خروس برخیز و بنال!