واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۹

زاد ره مرگ، گریه و آه ببر

از بیم گناه، روی چون کاه ببر

ره خود نبری بطاعت حق واعظ

باری بگناه خویشتن راه ببر