واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۲

ای آنکه همیشه در پی خوابی و خورد

پا در زد و خوردی از برای زد و برد

ننگت بادا،اگر چنین خواهی زیست

خاکت بر سر، اگر چنین خواهی مرد