نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۶

دل جز ز دو زلف پرخم و پیچ مجو

از عشق نشان به قرعه و زیج مجو

بنشین و نگاه کن که آسیمه دلست

هرکس که چو روین است ازو هیچ مجو