نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۴

هرگز نشود دار فنا جای قرار

بی گریه کس از رحم نیاید به کنار

گل جامه دریده بر سر شاخ آید

از بس که به دامنش درآویزد خار