ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۲

رویت نه می است و عقل بگریزد از او

زلفت نه غم است و دل بپرهیزد از او

نی نیست لبت چرا شکر خیزد از او

تو می روی و شکر همی ریزد از او