ادیب صابر » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۴۵

فر جوانیم به هزیمت نهاد روی

تا روز پیری آمد و بر من سپه کشید

پیری که سوی توبه و طاعت کشد مرا

به زان جوانی ای که مرا در گنه کشید