مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۰

آنی تو که حال ناتوانان دانی

احوال درون خسته‌ جانان دانی

افتاده به بیزبانیم کار اما

شادم که زبان بی‌زبانان دانی