مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۸

از عشق بتی شور چو قلزم میکن

میکن شور و نهان ز مردم میکن

ظاهر بحرم میرو و میگردان راه

از کعبه به بتخانه و پی گم میکن