مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۴

دیریست جدا ز عالم لاهوتم

زندانی این کالبد ناسوتم

این پیکر خشک تخته‌بندم کرده است

ایمرگ بیا که زنده در تابوتم