مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۳۶

تا چند جفای این غم آباد کشم

و آزار ز هر بنده و آزاد کشم

گوئی شدم آفریده تا مدت عمر

از هر که شد آفریده بیداد کشم