مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۸۸

جانا شکری زان لب شیرینم بس

فریاد دل ضعیف مسکینم رس

گفته‌ست طبیب به علاج است ترا

من به ز تو در جهان نمی‌بینم کس