مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۵۰

از قطره آب رخنه گردد مرمر

چون موم شود گوهر سنگ از آذر

سیلاب سرشک و آتش سینه من

در سنگ دلت نمی‌کند هیچ اثر