مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۷۳

گر خواب خوش است عق مرگش خواند

ور حالت مستی ست جنون را ماند

دیوانگی و مرگ به جان می جویم

تا یکدمم از غم جهان برهاند