مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۷۳

گر خواب خوش است عق مرگش خواند

ور حالت مستی‌ست جنون را ماند

دیوانگی و مرگ به جان می‌جویم

تا یک دمم از غم جهان برهاند