مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۷

ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست

جان از مدد نشاط بی توشه نشست

در گوشه عافیت نشین باقی عمر

کآنکس ز میان رست که در گوشه نشست