مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۷

شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست

کارش ستم و سرکشی و خودبینی است

با اینهمه گرمی که منم در کارش

میل دل خسته ام سوی شیرینی است