مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۷

گرچه همه تن به ذکر شکرت گویاست

عذرت به چنین زبان نمی آید راست

شکر کرمت به لفظ جان باید گفت

عذر قدمت ز دیدگان باید خواست