مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۹

افکند دلم به کوی دلداری رخت

و آورد به رویم ز غمش کاری سخت

زین بار ازین یار مرا بختی نیست

ای کاش مرا یار بدی یاری بخت