مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۴

چون تنگ دل آکنده شد از بس گله‌هات

معذورم اگر برم به هر کس گله‌هات

وز تنگدلی چو شرح جور تو دهم

اول نفسم گریه بود پس گله‌هات