مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶

در کوی تو کآستانش تخت است مرا

ناآمدن از کندی بخت است مرا

این سستی عهدت که مرا سخت افکند

از بهر تو سست عهد سخت است مرا