مجد همگر » دیوان اشعار » معمیات » شمارهٔ ۱۴

چیست آن عاشقی به فرهنگی

سرگرفته فتاده چون سنگی

سینه پرجوش عشق شیرینی

لب پر از دود دل چو دلتنگی

در خوی سرد غرقه بی المی

تب نه و همچو ماند بدرنگی