آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۶

امروز چو گل شکفته باشیم همه

فردا در گل نهفته باشیم همه

بس نرگس این باغ که هر روز از خواب

بیدار شود که خفته باشیم همه