آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۳

ای کشته ی امروز تو، فردا زنده؛

وز لعل تو، چون خضر و مسیحا زنده!

وین زندگی است مرگ به، گز تیغت

ببینیم هزار کشته و، ما زنده!