آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۸

در گلشن روزگار میگردیدم

از هر شاخی، تازه گلی میچیدم

از هم نفسان رفته میکردم یاد

هر جا گل دسته بسته یی میدیدم