نسیمی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۱۲

من مظهر نطق و نطق حق ذات من است

در هر دو جهان صدای اصوات من است

از صبح ازل هر آنچه تا شام ابد

آید به وجود و هست ذرات من است