فضولی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۱۱

بخرام که بینم قد رعنای ترا

نظاره کنم چهره زیبای ترا

مستانه بپای تو نهم هر دم سر

بر دیده کشم خاک کف پای ترا