فضولی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۶

ای زلف تو سرمایه رسوایی ما

عشق تو بهار گل شیدایی ما

رخسار تو شمعیست که می افروزد

از پرتو او چراغ بینائی ما