قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۹

بیمارم و ناردان لبت پندارم

در بویه آبی تنت بیمارم

گر آبی و ناردان مرا بسپاری

جان و تن خویشتن بتو بسپارم