قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۸

ای کرده ببند دوستی بسته دلم

با تو بهوای و مهر پیوسته دلم

هر گه گردد بدرد و غم خسته دلم

روی تو کند ز درد وارسته دلم