قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۷

نسگالیده وصال آن مه نیک سگال

افکنده بند با طرب و حسن و جمال؟

هر چند وصال خوش بود در همه حال

خوشتر نبود ز ناسگالیده وصال