قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۲

ای گشته به بیداد و بدی کردن فاش

خواهم که کنم به وصل هجران تولاش

آن را که کنی همی پیاپی پاداش

خود را و مرا کرده به غم خوردن فاش