قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۱

تا غایب شد بت از کنار شمنش

می خون گردد بتن ز غایب شدنش

گر مژده دهد کسی ز باز آمدنش

پُر دُر بکنم کنار همچون دهنش