قطران تبریزی » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۴۲

کمان برم که درین روزگار تیره چو شب

بخفت چشم مروت بمرد مادر جود

ز سیر هفت ستاره درین دوازده برج

بده دوازده سال اندرین دیار و حدود

هزار شخص کریم از وجود شد بعدم

که یک کریم نمی آید از عدم بوجود