فلکی شروانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

در ظلمت هجرت ای بت آب صفات

گم کرده راه و نیست امید نجات

باشد که چو خضر ناگه اندر ظلمات

ایزد ز تو راضیم کند آب حیات