جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » در مرثیهٔ فرزند دلبند سلطان بخت طاب ثراها » شمارهٔ ۲۱

در درد فراق یک زمان نغنودم

وز حادثه چرخ دمی ناسودم

آن نور دو دیده ام تلف شد ناگاه

از دیده شد و ز دیده خون پالودم