جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۱

ای نوش لبت دلم به نیش افکنده

چشمت دو هزار خسته پیش افکنده

هرکس که نشد به عید رویت قربان

دایم فلکش برون ز کیش افکنده