جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۰

یارب تو مرا نخست ایمانم ده

دردی دارم به لطف درمانم ده

چون زلف بتان نیک پریشان حالم

جمعیت خاطر پریشانم ده