جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۴۵

چون من قد و بالای تو را یاد کنم

دل را ز غم زمانه آزاد کنم

از چشم پر از فتنه نگاهی می کن

تا جان حزین را ز تو دلشاد کنم