جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۴

ای روی من از فراق تو چون گل زرد

تا چند کشد دل ز غمت غصّه و درد

گفتم به گل زرد که ای بیچاره

دیدی که فراق با من و با تو چه کرد