جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

خواهم شبکی روی تو اندر مهتاب

تا از رخ خود نبینی اندر مه تاب

تاب است در آن زلف مسلسل باری

چون می تابی دو زلفت اندر مهتاب