جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸

عمریست که تا از تو جداییم بیا

در درد به امّید وفاییم بیا

برخاسته از سر جهان بنشستیم

بر خاک در تو بی نواییم بیا