دلم ز درد فراقش فغان برآورده‌ست
مرا فراق عزیزان ز جان برآورده‌ست
گل وصال امید درخت دلداران
به بخت من همه جور زمان برآورده‌ست
ز تیر غمزه‌اش ای دل حذر کنی اولی
که ترک مست ز ترکش کمان برآورده‌ست
رخش ز شرم ببرده‌ست رنگ و بوی گل
لبش به شکّر مصری زیان برآورده‌ست
میان صحن چمن قامت چو شمشادش
دمار از قد سرو روان برآورده‌ست
اگرچه نیست جهان را وفا ولیک ز بخت
جفا دو دست به کار جهان برآورده‌ست
به کام دشمن بدگو همیشه باد آنکس
که دوستان همه از دوستان برآورده‌ست