سحاب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱

وقتی که ربود خواب و از دل تابم

شد کلبه منور از رخ احبابم

این هم اثر بخت بد من که زخواب

بیدار گهی شود که من در خوابم