فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۴

آزادی اگر تیول یکدسته نبود

ملت ز دو سر چو مرغ پابسته نبود

از ماهی برجسته نمی رفت سخن

در مجلس اگر ناطق برجسته نبود