فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۱

هر کس که به دل چو لاله داغی دارد

کی میل گل و گردش باغی دارد

ما گوشه نشین ز بی دماغی شده ایم

خوش آنکه به فصل گل دماغی دارد