فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۴

گر مشکل فقر و ثروت آسان گردد

آسوده ز غم توده انسان گردد

گر کیست که گشته حارس میش ز جور

مالک چو نماینده دهقان گردد